donderdag 10 december 2009

Waar maken wij ons druk over?

Veel mensen maken zich de hele dag druk om allerlei dingen die zoal opkomen in hun hoofd. Dit zit ons Nederlanders in het bloed en in mijn werk als interim manager en personal coach kom ik het veel tegen. Mensen die zich constant druk maken en veel te veel piekeren. Maar wat is dat eigenlijk: piekeren?

Bij piekeren houden wij een interne dialoog met onszelf, sommigen denken dat dit ons geweten is anderen denken dat het een ander deel is in jezelf. Feit is dat het erg vervelend en frustrerend kan zijn. Het blokkeert ons om de dingen te doen zoals wij ze het liefst zouden doen. Onze twijfel wordt erdoor versterkt wanneer we onzeker zijn, onze jaloezie wordt erdoor vergroot als wij onze geliefde lol zien maken met een ander.

Ik denk dat de mens erg auditief is ingesteld. Taal is een belangrijk hulpmiddel gebleken en heeft ons gebracht waar we nu staan, de sterkste overlever van de evolutietheorie. We hebben het amoebe leven in het water al ver achter ons gelaten en hebben ons ontwikkeld tot een intelligent organisme met een eigen identiteit en een geheugen. Maar vanuit het verleden dragen wij nog veel primaire functies met ons mee. We hebben -voor zover bekend- vijf zintuigen: horen, zien, voelen, ruiken en proeven. Onze zintuigen nemen geluid waar, zien beelden, voelen trillingen of een aanraking, ruiken de meest waanzinnige geuren en proeven de subtielste smaken. Leuk om te weten, maar ons brein maakt geen verschil tussen de werkelijkheid in het nu, de beelden die werkelijk van buiten komen, en de herinneringen die je intern oproept. Dus, als je een gelukkig moment terug haalt uit je verleden kan je brein alle erbij horende zintuiglijke waarnemingen weer herbeleven. Voor sommigen vergt dit enige oefening, maar iedereen kan het.

Gedachten en dus ook piekeren zijn de interne waarneming voor geluid. Piekeren is de negatieve interne dialoog die we met onszelf houden, vaak gestuurd vanuit het rationele deel van het brein. Wanneer we bedenken dat het brein geen verschil maakt tussen externe en interne waarnemingen is meteen duidelijk waarom het piekeren zo'n grote invloed heeft op hoe we ons voelen. Negatieve gedachten beïnvloeden direct ons onbewuste en blokkeren vanuit de kern onze houding, onze stemming en ons gedrag.

Eerst even wat onderzoeksresultaten:

Waar maken wij ons druk over?
40% over dingen die nooit gebeuren
30% over dingen die al gebeurd zijn en die niet meer kunnen veranderen
12% over nutteloze zorgen over onze gezondheid
10% over alle soorten beuzelarijen
8% over gefundeerde en reële zorgen

Waar maken wij ons druk om? Zoals blijkt uit bovenstaande getallen maken wij ons dus vooral druk om niets. Maar het beïnvloed ons gedrag wel en hoe we handelen in ons dagelijks leven. De vraag is nu: Wat kun je er tegen doen?

Mensen die heel veel piekeren raad ik aan om de bewuste gedachten in je hoofd aan te passen. Heb je weleens geprobeerd om diezelfde gedachten tegen jezelf te zeggen, maar dan in de meest sexy stem die je maar kunt voorstellen? Ja, juist...die stem! Zo van "Oooeeh, ik kan het niieet...". Je zult merken dat het erg belachelijk klinkt en dat is juist ook de bedoeling. En zoals je weet is 92% van die gedachten nutteloos en belachelijk, dus hoe absurder je die gedachten maakt hoe eerder het brein ze als onbeduidend zal bestempelen en zal 'vergeten'.

Probeer het gewoon eens, je zult merken dat het werkt. Ik spreek mezelf dagelijks in een sexy stem toe en beperk zo het piekeren met veel succes tot slechts die 8% die echt mijn aandacht en interne dialoog verdient.

Andre Hoefs - Act on Impact (www.actonimpact.nl)

maandag 30 november 2009

Gelukkige mensen leven langer

Uit een onderzoek in de krant las ik dat de gemiddelde Nederlander best gelukkig is, maar toch minder gelukkig dan mogelijk is. In Denemarken zijn de mensen gelukkiger. Veel Nederlanders willen ook graag wat gelukkiger worden dan ze nu zijn. Dat zou niet alleen prettig zijn, maar ook goed voor hun gezondheid, want geluk maakt mensen minder vatbaar voor ziekte. Gelukkige mensen leven daarom langer.

Geluk hangt -zo blijkt- voor een deel af van erfelijke aanleg en omstandigheden waar weinig aan te veranderen valt. Een belangrijk deel hebben wij echter in eigen hand. Onderzoekers schatten dat ongeveer 40% van ons geluk afhangt van de manier waarop we ons eigen leven inrichten. Veel mensen vragen zich dan ook af hoe ze dat het beste kunnen doen. Wat maakt mensen gelukkig?

Volgens Anthony Robbins heeft iedereen de behoefte te voldoen aan de 6 basisbehoeften van de mens. Voor een gelukkig leven is het dus belangrijk om de ultieme balans te vinden tussen deze 6 belangrijkste behoeftes in ons leven.

1. Zekerheid; de behoefte aan veiligheid, comfort en continuiteit.
2. Onzekerheid; de behoefte aan afwisseling en uitdaging.
3. Van waarde zijn; de behoefte om je belangrijk te voelen, om nodig te zijn en andermans liefde waard te zijn.
4. Liefde en verbintenis; de behoefte om verbonden te zijn met en geliefd door andere mensen.

5. Groei; de behoefte om te groeien, zowel emotioneel, intellectueel als spiritueel.
6. Bijdrage; de ultieme behoefte om bij te dragen door te geven aan anderen zonder er iets voor terug te verlangen.

Aan jou dus de uitdaging om al deze 6 basisbehoeften met elkaar in balans te brengen.

Andre Hoefs - Act on Impact (www.actonimpact.nl)

maandag 9 november 2009

Effectief coachen

Binnen het bedrijfsleven staat efficiency met stip bovenaan op het verlanglijstje, maar helaas gaat dit niet zelden ten koste van de hardwerkende medewerkers. Naast mijn reguliere werk als interim manager en process improvement binnen bedrijven, begeleid ik ook particulieren middels persoonlijke coaching. Eigenlijk zou je kunnen stellen dat ik zo mijn eigen persoonlijke coaching in stand houd, ware het niet dat ik geloof in balans tussen geven, nemen en bedanken.

Reden om het efficiency vraagstuk van bedrijven te koppelen aan mijn persoonlijke coaching is dit filmpje dat ik kreeg toegestuurd. In het filmpje wordt op zeer efficiente wijze een cliënt begeleid, maar wat mij vooral raakt is dat efficiency noodzakelijkerwijs niet altijd effectief is. De verdere beoordeling laat ik graag aan jou over, maar ik vraag je vooral gewoon te genieten.

Andre Hoefs (http://www.actonimpact.nl/)

dinsdag 27 oktober 2009

Een vogel heeft altijd brood

In de huidige crisis is het lastiger om aan nieuwe opdrachten te komen. Als startend ondernemer (sinds november 2007) merk ik dagelijks hoe belangrijk een goed netwerk daarbij is om continuïteit te realiseren voor mijn onderneming.

Regelmatig zoek ik daarom mijn vrienden en zakenpartners op om te sparren. Tijdens één van deze gesprekken hadden wij het over een gebrek aan uitdagende kontactmomenten. Wij beiden zagen in hoe belangrijk het is om nieuwe ideëen te genereren voor toekomstige mogelijkheden. Zijn opmerking daarbij was:

Een vogel heeft altijd brood.
Omdat een vogel niet op één plek blijft zitten, maar continu rond vliegt, heeft hij altijd brood. Hetzelfde geldt ook voor ondernemers: we moeten continu blijven investeren in goede netwerkmomenten en daarbij buiten de gebaande paden durven gaan. Zo ontstaan er nieuwe mogelijkheden die kunnen leiden tot omzet in de onderneming.

Netwerken op zich is geen kunst, maar het is wel een kunst om voldoende tijd in de juiste netwerkkontacten te blijven steken. Daarnaast moet je ook zelf wat te geven hebben aan je netwerk, en zelfontwikkeling is daarbij noodzakelijk. Alleen door te vliegen vind je brood, maar waarom niet tijdens het vliegen meteen kijken of je iets ziet dat een ander kan gebruiken? Voor sommigen zit de kik in het vliegen zelf en zij zien overal stukjes brood (lees: kansen) liggen. Ik heb geleerd dat je af en toe moet landen om van dat brood te kunnen eten om te kunnen overleven.

Welke kansen benut je, welke netwerkkontacten zijn belangrijk en welke hangen als balast om je nek? Ik las in een onderzoek dat naast je eigen vaardigheid als starter (25%) vooral ook je netwerk (21%) bepaald hoeveel succes je hebt. Het kiezen van je netwerkkontacten is dus belangrijk en succes is daarbij, net als geluk, opnieuw een keuze!

Andre Hoefs, Act on Impact (www.actonimpact.nl)

donderdag 17 september 2009

Een lesje management

Een kort verhaaltje over managers dat ik ooit ergens opdook, maar eigenlijk gaat het ook over jezelf en hoe je leiderschap neemt over je eigen keuzes in je eigen leven;


Een man vliegt in een hete luchtballon boven het land en beseft dat hij verdwaald Is. Hij ziet beneden een man lopen en daalt tot hij binnen gehoorafstand is...

"Neem me niet kwalijk" roept hij, "Kunt u mij misschien helpen? Ik heb mijn vriend beloofd hem een half uur geleden ergens te ontmoeten, maar ik weet niet waar ik ben?"

De man beneden antwoordt:
"Ja, u bent In een heteluchtballon en zweeft ongeveer 10 meter boven de grond. U bevindt zich tussen de 40 en 42 graden noorderbreedte en tussen de 58 en 60 graden westerlengte."

"U bent zeker een ICT-specialist", zegt de man in de heteluchtballon.

"Inderdaad" zegt de ander: "maar hoe weet u dat?”

"Nou", zegt de man in de ballon, "alles wat u zegt is technisch gesproken juist, maar ik heb helemaal niets aan die informatie. En al met al ben ik nog steeds verdwaald."

De man op de grond zegt: "en u bent zeker manager?”

"Dat klopt", zegt de man in de ballon: "maar hoe weet u dat?”

"Eenvoudig. U heeft geen idee waar u bent. U weet al helemaal niet waar u naartoe gaat. U heeft iets beloofd terwijl u geen idee heeft hoe u die belofte moet waarmaken, en u verwacht dat ik uw probleem oplos. U verkeert nog steeds in dezelfde positie als voor wij elkaar ontmoetten, maar op een of andere manier is het nu ineens mijn schuld."




Andre Hoefs - Act on Impact (www.actonimpact.nl)

vrijdag 4 september 2009

Veranderen is lastig

Binnenkort ga ik workshops geven aan werklozen die kort geleden hun ontslag hebben gekregen. Naast de gebruikelijke onderwerpen tijdens deze workshops, zoals CV en sollicitatiebrieven op orde maken en sollicitatiegesprekken oefenen, staat tijdens deze workshops ook de persoonlijke verwerking centraal. Heel vaak zijn mensen enorm verbaasd dat juist hen zoiets overkomt. Blind voor de realiteit hadden ze werkelijk geen idee dat hen dit kon gebeuren. In deze blog daarom een korte reflectie over het persoonlijk verzet tegen verandering.

“Most people think the will to survive is the strongest instinct in human beings, but it isn’t. The strongest instinct is to keep things familiar.” (Virginia Satir)

Behouden wat je hebt is een uitermate sterk instinct, sterker nog dan het instinct tot overleven. Het is een beangstigend idee dat er mensen zijn die zichzelf van het leven beroven, alleen omdat ze zich geen leven kunnen voorstellen zonder hun dierbare, die is overleden of hen heeft verlaten. Alleen al de gedachte dat het anders moet, beangstigd hen zozeer dat zelfmoord opeens een reële optie wordt.

Vaak blijft iemand zich te lang vastklemmen aan wat hij ooit had, want wat bekend is voelt veilig. Hij blijft halsstarrig herhalen wat hij altijd al gedaan heeft, in de hoop dat wat geweest is spontaan weer terug zal komen. De angst voor het onbekende verlamt als het ware om verder te kijken en naar nieuwe wegen te zoeken. In een leuk en toegankelijk boekje Wie heeft mijn kaas gepikt van Kennet Blancard wordt dit proces op een laagdrempelige manier beschreven.

De boodschap van Wie heeft mijn kaas gepikt is om je continu in te stellen op verandering. Wie niet steeds opnieuw investeert in zijn eigen Kaas (lees: geluk) zal merken dat de Kaas er op een bepaalde dag ineens niet meer is. Dat kun je onrechtvaardig vinden en je kunt je er boos over voelen, maar uiteindelijk heb je zelf de keuze niet genomen om tijdig in te grijpen. In het boekje staan korte citaten, de mooiste vind ik deze:

“Het is veiliger op zoek te gaan, dan zonder Kaas te blijven zitten”.

De angst voor het onbekende houdt velen van ons tegen bij hun zoektocht naar geluk. Zorgen echoën in je hoofd, als stemmen die piekeren over wat er allemaal kan gebeuren. Maar de werkelijkheid is altijd minder erg dan de voorstelling die je ervan kunt maken. De grootste belemmering van verandering ligt in jezelf. Het is het loslaten van je paradigma, van je werkelijkheidswaarneming. Met oude opvattingen vind je namelijk geen nieuwe Kaas, je moet zorgen dat je van richting verandert!

Waar het om gaat is dat het veel veiliger is je mogelijkheden te kennen, dan enkel en alleen vast te houden aan de zekerheden die je op dit moment hebt.

Andre Hoefs – Act on Imapct (www.actonimpact.nl)

dinsdag 25 augustus 2009

Succes is delen wat je hebt

Zoekend naar het echte doel van mijn leven, leerde ik al snel dat ik graag anderen beter maak. Ik krijg hieruit veel voldoening, als ik waarde kan toevoegen aan het leven van anderen. Toch doe ik dit niet vanuit een gevoel van altruïsme en opoffering. Ik geloof oprecht dat geven uiteindelijk zal leiden tot waardering naar mij terug. Ik leef in de overtuiging dat er een balans is tussen geven en nemen: ”Wie goed doet, goed ontmoet”. Het klinkt bijna egocentrisch en eigenlijk is dat ook zo. Maar gezond egocentrisme is helemaal niet negatief, het is het bewijs dat je geleerd hebt om net zoveel van jezelf te houden als van de mensen om je heen.

In een goed boek Ik, gezond egocentrisme meer effectiviteit van Remco Claassen en Mayta Braun) over persoonlijk leiderschap, las ik de volgende bondige uitleg over leiderschap:

“Leiderschap is niets anders dan goed weten wie je bent en wat je wilt en dat weten te transformeren in voordeel voor anderen!”

Gelukkig en succesvol zijn heeft alles te maken met energie. Door te weten wie je bent en wat je wilt, smelten je passie en je talenten samen en beschik je over een onuitputtelijke bron van energie en mogelijkheden. Je bent -zoals dat heet- congruent en in balans, waardoor je veel te geven hebt in het voordeel van anderen. Die eigen energie van congruente mensen uit zich in levensvreugde, houden van jezelf en de kracht om zaken aan te pakken. Congruentie en succes liggen besloten in de ultieme energiewet, zoals beschreven in hetzelfde boek. Dit boek vertaalt de balans tussen Energie enerzijds en weten wat je wilt (Mission), weten wie je bent (Character) en weten wat je kunt (Competencies): E = M x C x C. Een krachtige formule, die zij de energiewet van Einstein noemen.

Ik pas deze energiewet dagelijks toe in mijn eigen leven en in mijn coaching van anderen. En geloof me, succes wordt niet bepaald door datgene wat je er zelf mee doet, maar vooral door hoe je het deelt met de anderen in je omgeving.

Andre Hoefs - Act on Impact (http://www.actonimpact.nl/)

donderdag 20 augustus 2009

De natuurlijke weg van wens naar werkelijkheid.

Door het mooie weer van de afgelopen weken en mijn eigen zoektocht naar de verwezenlijking van mijn eigen droom, was de inspiratie voor mijn eerste gratis rapport snel gevonden: hoe wordt mijn wens werkelijkheid? Voor dit gratis rapport gebruikte ik vele bronnen, maar het meest centraal staat de Creatiespiraal van Marnius Knoope. De Creatiespiraal beschrijft de natuurlijk weg die de mens moet gaan om van wens naar werkelijkheid te komen.

"Zoals de bloesem in de lente een voorbode is van het fruit in de zomer, zo zijn wensen en verlangens van mensen een voorbode van hetgeen ze later kunnen realiseren. En zoals fruitbomen over precies die kwaliteiten beschikken die ze in staat stellen de eigen fruitsoort te creëren, zo beschikken mensen over precies die kwaliteiten die ze nodig hebben om hun eigen wensen en verlangens te kunnen realiseren. In de natuur is er een vaste route van bloesem naar vrucht en van zaad naar oogst, en zo is er in de natuur ook een welbepaalde weg van wens naar werkelijkheid."

De Creatiespiraal biedt als methode veel meer realisme dan bijvoorbeeld het meer populistische the Secret. The Secret heeft het over ‘the Law of Attraction’ en dat als je maar voldoende positieve gedachten richt op wat je graag wilt bereiken dat dit dan vanzelf ook waarheid wordt. De positieve boodschap van The Secret werkt erg inspirerend maar om nu te spreken van 'the secret'? Desalniettemin heb ik uit eigen ervaring geleerd dat positieve gedachten en een goed gevoel wel degelijk een beter resultaat opleveren dan negatieve gedachten.

De Creatiespiraal werd in 1989 'ontdekt' door Marinus Knoope en het betreft een uitvinding van een spiraal in 12 stappen van wens naar werkelijkheid.

Wensen - Maak voor jezelf concreet wat je precies wilt. Wat zijn je innerlijke verlangens?
Verbeelden - Visualiseer je wensen alsof ze waargemaakt zijn.
Geloven - Blijf visualiseren tot je zelf gelooft dat je dit kunt bereiken.
Uiten - Pas als jij het echt gelooft treed je naar buiten met je wens om zodoende je omgeving te activeren.
Onderzoeken - Onderzoek wie en wat je nodig hebt om deze wens te verwezenlijken.
Plannen - Stel doelen, maak plannen. Hoe ga je deze wens waarmaken?
Beslissen - Beslis wat je gaat doen.Handelen - Handel naar je plannen en voer ze uit.
Volharden - Blijf doorbijten, ook in zware tijden.
Ontvangen - Je wens zal werkelijkheid worden.Waarderen - Wees dankbaar voor dat wat je hebt ontvangen.
Ontspannen - Keer terug in jezelf, ontspan en begin opnieuw met stap 1.

Het boek van 220 pagina's is goed leesbaar en bevat gelukkig geen eendimensionele Amerikaans poespas en is vollediger dan the Secret. The Secret slaat stappen 4 t/m 9 uit de Creatiespiraal over. En hoewel het overslaan van deze stappen niet direct hoeft te betekenen dat je wens niet uitkomt, lijkt de aanpak in De Creatiespiraal hierdoor toch wat 'aardser'. De overgeslagen stappen geven namelijk een gevoel van controle, en een gevoel van controle versterkt het geloof dat de uitkomst onderweg is. Dit sterke geloof is zowel volgens the Secret als de Creatiespiraal belangrijk bij het waarmaken van je dromen. Geloof in je eigen capaciteiten en de omgeving vergroten je kansen om je dromen waar te maken.

"De creatiespiraal is een middel tot zelfsturing, het is geen religie, het bevat geen oordeel, het is gewoon een beschrijving van hoe mensen hun wensen gerealiseerd krijgen."

Dit gratis rapport over de weg van wens naar werkelijkheid is beschikbaar op mijn site www.actonimpact.nl/html/nl/rapporten.

André Hoefs – Act on Impact (www.actonimpact.nl)

donderdag 13 augustus 2009

Geluk is een keuze

Kort geleden was ik voor een korte vakantie een weekje in New York. Op Manhattan om precies te zijn, maar dat terzijde. Het was voor mij de tweede keer over de grote plas, maar de eerste keer in the Big Apple. Hoewel ik mijzelf allerlei voorstellingen had gemaakt over New York, bleek de werkelijkheid toch nog heel anders. De chaos op de straten, de drukte van de mensenmassa's, de benauwende hoogtes van de gebouwen. Allemaal associaties die ik onbewust gemaakt had met de stad New York. Associaties die voor mij als vanzelfsprekend golden, bleken op de één of andere manier in werkelijkheid toch minder imposant. Begrijp mij niet verkeerd, ik vond het fantastisch en alle voorstellingen die ik mij vooraf had gemaakt kwamen zeker ook uit. Alleen de impact die het had op mij was veel minder dan ik had verwacht. Ik denk ook dat dit komt doordat wanneer overal om je heen van die hoge gebouwen staan, dat dan de relatieve verhoudingen elkaar weer opheffen en het totaal weer in balans is. Een paar honderd yellow cab's is imposant, maar wanneer er 13.000 van rondrijden wordt het al heel snel 'normaal'.



Tijdens een mooie boottocht over East river en Hudson werd ons menig verhaal vertelt over de enorme veerkracht van de Amerikanen, de prestaties die zij hebben geleverd en de voorbeelden die daarvan getuigen. Zo werd het mooie verhaal vertelt van Woolworth's, de winkelketen gebaseerd op vaste eenheidsprijzen (zoals ook bv. HEMA) en waarvan de oprichter in 1913 de toen hoogste wolkenkrabber liet bouwen en alles cash betaalde. De anekdote gaat dat het tellen van het geld langer heeft geduurd dan de bouw van de volledige toren. Of een tweede verhaal over de rivaliteit tussen Walter Chrysler, van de Chrysler Corporation, en rivaal John Raskop, oprichter van General Motors. Beiden wilden het hoogste gebouw van New York realiseren, waardoor de twee enorme reuzen Chrysler building en Empire State Building zijn ontstaan. Die laatste kreeg hierdoor ook de bijnaam Empty State, omdat John Raskop er bijna aan failliet zou zijn gegaan. Het zijn allemaal superlatieven, de één nog groter dan de ander. Het gaat om winnen en om succes, het gaat om daadkracht en durf en om het nastreven van the American dream.

Vanuit mijn toch wel Calvinistische inslag bekeken vond ik dit allemaal wat overdreven. De mentaliteit van 'doe maar gewoon' is ook mij met de paplepel ingegeven en al dat uiterlijk vertoon stond mij altijd tegen. Maar er is ook een keerzijde aan dat Amerikaanse denken. Ik zag ooit een film met volgens mij Jim Carrey in de hoofdrol. In die film zag Jim Carrey een mooie vrouw, maar haar aanspreken zou zonder twijfel resulteren in een afwijzing. In plaats daarvan liep Jim op haar af en vroeg haar hoe groot zij de kans achtte dat zij ooit samen uit zouden gaan, waarop zij zoiets zei als "0,00000001%". De reactie van Jim Carrey was, zoals ik vind, typisch Amerikaans: "So, you are saying there is a change". Het biedt namelijk zoveel meer mogelijkheden als je denkt in kansen. Door te kijken naar wat anderen allemaal bereikt hebben 'liefst vanuit het niets' en dit te vertalen naar the American dream maakt dat van iedereen net een beetje meer ondernemer.

Ik heb zoveel ondernemers gezien in Manhattan, zoveel initiatieven om er net even iets meer van te maken. Het kan iedereen gebeuren, dus waarom jou en mij niet? Het is maar waar je naar kijkt, waar je de aandacht aan geeft? Je kunt het iedere dag zien regenen, maar in werkelijkheid is het vaker droog dan je zou verwachten. Die aandacht voor het grote geeft Amerikanen net dat beetje extra veerkracht die wij in de oude wereld nogal eens ontberen. We hebben het over geluk en timing, en vaak heb je ook gewoon domweg dat kleine beetje geluk nodig. Maar alles begint met een keuze en het is mijn overtuiging geworden: geluk is net als succes een keuze!

Andre Hoefs - Act on Impact (http://www.actonimpact.nl/)