Binnenkort ga ik workshops geven aan werklozen die kort geleden hun ontslag hebben gekregen. Naast de gebruikelijke onderwerpen tijdens deze workshops, zoals CV en sollicitatiebrieven op orde maken en sollicitatiegesprekken oefenen, staat tijdens deze workshops ook de persoonlijke verwerking centraal. Heel vaak zijn mensen enorm verbaasd dat juist hen zoiets overkomt. Blind voor de realiteit hadden ze werkelijk geen idee dat hen dit kon gebeuren. In deze blog daarom een korte reflectie over het persoonlijk verzet tegen verandering.
“Most people think the will to survive is the strongest instinct in human beings, but it isn’t. The strongest instinct is to keep things familiar.” (Virginia Satir)
Behouden wat je hebt is een uitermate sterk instinct, sterker nog dan het instinct tot overleven. Het is een beangstigend idee dat er mensen zijn die zichzelf van het leven beroven, alleen omdat ze zich geen leven kunnen voorstellen zonder hun dierbare, die is overleden of hen heeft verlaten. Alleen al de gedachte dat het anders moet, beangstigd hen zozeer dat zelfmoord opeens een reële optie wordt.
Vaak blijft iemand zich te lang vastklemmen aan wat hij ooit had, want wat bekend is voelt veilig. Hij blijft halsstarrig herhalen wat hij altijd al gedaan heeft, in de hoop dat wat geweest is spontaan weer terug zal komen. De angst voor het onbekende verlamt als het ware om verder te kijken en naar nieuwe wegen te zoeken. In een leuk en toegankelijk boekje
Wie heeft mijn kaas gepikt van Kennet Blancard wordt dit proces op een laagdrempelige manier beschreven.
De boodschap van Wie heeft mijn kaas gepikt is om je continu in te stellen op verandering. Wie niet steeds opnieuw investeert in zijn eigen Kaas (lees: geluk) zal merken dat de Kaas er op een bepaalde dag ineens niet meer is. Dat kun je onrechtvaardig vinden en je kunt je er boos over voelen, maar uiteindelijk heb je zelf de keuze niet genomen om tijdig in te grijpen. In het boekje staan korte citaten, de mooiste vind ik deze:
“Het is veiliger op zoek te gaan, dan zonder Kaas te blijven zitten”.De angst voor het onbekende houdt velen van ons tegen bij hun zoektocht naar geluk. Zorgen echoën in je hoofd, als stemmen die piekeren over wat er allemaal kan gebeuren. Maar de werkelijkheid is altijd minder erg dan de voorstelling die je ervan kunt maken. De grootste belemmering van verandering ligt in jezelf. Het is het loslaten van je paradigma, van je werkelijkheidswaarneming. Met oude opvattingen vind je namelijk geen nieuwe Kaas, je moet zorgen dat je van richting verandert!
Waar het om gaat is dat het veel veiliger is je mogelijkheden te kennen, dan enkel en alleen vast te houden aan de zekerheden die je op dit moment hebt.
Andre Hoefs – Act on Imapct (
www.actonimpact.nl)
