donderdag 13 augustus 2009

Geluk is een keuze

Kort geleden was ik voor een korte vakantie een weekje in New York. Op Manhattan om precies te zijn, maar dat terzijde. Het was voor mij de tweede keer over de grote plas, maar de eerste keer in the Big Apple. Hoewel ik mijzelf allerlei voorstellingen had gemaakt over New York, bleek de werkelijkheid toch nog heel anders. De chaos op de straten, de drukte van de mensenmassa's, de benauwende hoogtes van de gebouwen. Allemaal associaties die ik onbewust gemaakt had met de stad New York. Associaties die voor mij als vanzelfsprekend golden, bleken op de één of andere manier in werkelijkheid toch minder imposant. Begrijp mij niet verkeerd, ik vond het fantastisch en alle voorstellingen die ik mij vooraf had gemaakt kwamen zeker ook uit. Alleen de impact die het had op mij was veel minder dan ik had verwacht. Ik denk ook dat dit komt doordat wanneer overal om je heen van die hoge gebouwen staan, dat dan de relatieve verhoudingen elkaar weer opheffen en het totaal weer in balans is. Een paar honderd yellow cab's is imposant, maar wanneer er 13.000 van rondrijden wordt het al heel snel 'normaal'.



Tijdens een mooie boottocht over East river en Hudson werd ons menig verhaal vertelt over de enorme veerkracht van de Amerikanen, de prestaties die zij hebben geleverd en de voorbeelden die daarvan getuigen. Zo werd het mooie verhaal vertelt van Woolworth's, de winkelketen gebaseerd op vaste eenheidsprijzen (zoals ook bv. HEMA) en waarvan de oprichter in 1913 de toen hoogste wolkenkrabber liet bouwen en alles cash betaalde. De anekdote gaat dat het tellen van het geld langer heeft geduurd dan de bouw van de volledige toren. Of een tweede verhaal over de rivaliteit tussen Walter Chrysler, van de Chrysler Corporation, en rivaal John Raskop, oprichter van General Motors. Beiden wilden het hoogste gebouw van New York realiseren, waardoor de twee enorme reuzen Chrysler building en Empire State Building zijn ontstaan. Die laatste kreeg hierdoor ook de bijnaam Empty State, omdat John Raskop er bijna aan failliet zou zijn gegaan. Het zijn allemaal superlatieven, de één nog groter dan de ander. Het gaat om winnen en om succes, het gaat om daadkracht en durf en om het nastreven van the American dream.

Vanuit mijn toch wel Calvinistische inslag bekeken vond ik dit allemaal wat overdreven. De mentaliteit van 'doe maar gewoon' is ook mij met de paplepel ingegeven en al dat uiterlijk vertoon stond mij altijd tegen. Maar er is ook een keerzijde aan dat Amerikaanse denken. Ik zag ooit een film met volgens mij Jim Carrey in de hoofdrol. In die film zag Jim Carrey een mooie vrouw, maar haar aanspreken zou zonder twijfel resulteren in een afwijzing. In plaats daarvan liep Jim op haar af en vroeg haar hoe groot zij de kans achtte dat zij ooit samen uit zouden gaan, waarop zij zoiets zei als "0,00000001%". De reactie van Jim Carrey was, zoals ik vind, typisch Amerikaans: "So, you are saying there is a change". Het biedt namelijk zoveel meer mogelijkheden als je denkt in kansen. Door te kijken naar wat anderen allemaal bereikt hebben 'liefst vanuit het niets' en dit te vertalen naar the American dream maakt dat van iedereen net een beetje meer ondernemer.

Ik heb zoveel ondernemers gezien in Manhattan, zoveel initiatieven om er net even iets meer van te maken. Het kan iedereen gebeuren, dus waarom jou en mij niet? Het is maar waar je naar kijkt, waar je de aandacht aan geeft? Je kunt het iedere dag zien regenen, maar in werkelijkheid is het vaker droog dan je zou verwachten. Die aandacht voor het grote geeft Amerikanen net dat beetje extra veerkracht die wij in de oude wereld nogal eens ontberen. We hebben het over geluk en timing, en vaak heb je ook gewoon domweg dat kleine beetje geluk nodig. Maar alles begint met een keuze en het is mijn overtuiging geworden: geluk is net als succes een keuze!

Andre Hoefs - Act on Impact (http://www.actonimpact.nl/)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Leuk dat je interesse toont in mijn blog. Meer informatie over wie ik ben en wat mijn werkzaamheden zijn kunt u vinden op www.actonimpact.nl.

Andre Hoefs